Staatsievervoer, symbool voor een waardige laatste reis
Rouwvervoer is voor veel mensen zo’n grote statige auto met vlaggen en die typische verlenging. Vaak wordt dit nog een ‘lijkwagen’ genoemd, maar dat vind ik geen fijn woord. Wij hebben het zelf altijd over de rouwauto of rouwwagen.
Over het algemeen is dat een auto uit de categorie Cadillac, Lincoln of Mercedes; auto’s die van zichzelf al niet klein zijn maar voor hun specifieke taak nog eens zijn verlengd en verhoogd. Het interieur is voorzien van allerlei hulpmiddelen om een kist makkelijk te hanteren en vast te kunnen zetten, maar is vooral ook bedoeld om mooi te zijn. Kostbare materialen, alles is prachtig afgewerkt. Er zijn aan weerszijden voorzieningen om veel bloemen mee te kunnen nemen.
De rouwauto staat op de dag van de uitvaart symbool voor een waardige laatste reis. Dit wordt weergegeven door het woord ‘staatsievervoer’ dat net als bij het woord staatsieportret staat voor ‘praal’, ‘pracht’, ‘luister’.
De uitvaartbus
Marinka loopt voor de uitvaartbus
Uit het aanbod alternatief rouwvervoer is de uitvaartbus het vervoermiddel dat ik graag en vaak inschakel. Deze bus is echt een prachtig alternatief voor een staatsiewagen zeker als er ook met volgwagens gereden zou worden.
In plaats van de overledene alleen de laatste reis te laten maken en de naasten er allemaal apart achteraan, kan met de uitvaartbus de familie als groep samen met de overledene deze rit maken. Dit heeft voor velen een grote meerwaarde.
De fiets, de caravan en de koe
De laatste rit met de fiets
Nu uitvaarten steeds persoonlijker worden zijn er ook steeds meer mogelijkheden om een geliefde overledene te vervoeren. Op internet kun je een heel scala aan mogelijke vervoermiddelen tegenkomen. Natuurlijk zijn er nog steeds de indrukwekkende zwarte koetsen met een aantal -liefst zwarte- paarden.
De rouwauto’s zijn er in verschillende kleuren en modellen. Naast zwart en grijs zijn er tegenwoordig ook witte, rode of roze rouwauto’s. Er zijn inmiddels staatsiewagens met een heel kunstwerk er op gespoten. Er zijn verlengde Mini’s, hotrods, allerlei soorten oldtimers, oude T2 Volkswagenbusjes, helemaal zwart gespoten. Er is een rouwvrachtwagen, motoren met zijspan waarop een kist vervoerd kan worden en er zijn uitvaartfietsen. Er zijn speciale aanhangers in de vorm van een caravan en er is zelfs een uitvaartkoe die een kar met de overledene (over korte afstand) naar de plaats van bestemming kan brengen. En er kan nog veel meer.
Hoe bijzonder moet de laatste reis zijn?
Met de uitvaartbus samen de overledene wegbrengen
Het is natuurlijk heerlijk dat er iets te kiezen is maar toch bekruipt mij zoals bij wel meer van dit soort uitbundigheid het gevoel dat dit hier en daar wat veel van het goede is. We leven in een steeds individualistischer maatschappij en in mijn dagelijks werk probeer ik met hart en ziel telkens een afscheid te organiseren dat recht doet aan overledene en nabestaanden maar de vraag naar buitengewone vervoermiddelen is daarbij te verwaarlozen.
In achttien jaar heb ik één keer een bakfiets moeten regelen voor iemand die graag zijn geliefde fietsend naar het crematorium wilde brengen dat op steenworp afstand van het woonadres lag. Dat viel trouwens nog niet mee want er moest twee dagen een aanhanger gehuurd worden, er waren een paar ritten en een flink aantal uren mee gemoeid.
Zelf rijden?
Is er dan niet iets waar klanten uit zichzelf vaak om vragen? Jawel, maar dat heeft eigenlijk nooit te maken met buitengewone transportmiddelen. Regelmatig krijg ik de vraag of mensen hun geliefde zelf weg mogen brengen, in hun eigen auto als dat kan. En dat mag in Nederland; landelijk zijn er in de wet namelijk geen voorwaarden gesteld aan het vervoermiddel waarmee een overledene verplaatst wordt. Wel worden er in gemeentelijke verordeningen (AVP,s) richtlijnen gegeven voor geschikt overledenenvervoer, maar die stellen geen expliciete eisen aan het voertuig en komen er meestal op neer dat u geen rare dingen moet doen. Dus geen kist op het dak of uit de kofferbak laten steken.
De laatste reis in een eigen auto
Helaas is de eigen auto in veel gevallen te klein om een kist te vervoeren, maar daar is vaak wel een oplossing voor te vinden. Ik heb wel eens mijn eigen auto uitgeleend, met neergeklapte bank en stoel paste dat net.
Ik heb ook wel eens gevraagd of de rouwwagenchauffeur een stoel wilde opschuiven zodat degene van wie de partner was overleden zelf achter het stuur kon plaatsnemen. Dat is wat zo’n laatste rit betekenisvol, intiem en persoonlijk maakt: zelf, samen, met je geliefde.