Staatsievervoer, symbool voor een waardige laatste reis
Rouwvervoer is voor veel mensen zo’n grote statige auto met vlaggen en die typische verlenging. Vaak wordt dit nog een ‘lijkwagen’ genoemd, maar dat vind ik geen fijn woord. Wij hebben het zelf altijd over de rouwauto of rouwwagen.
Onze eigen rouwauto
Deze auto’s zijn van zichzelf al niet klein, maar worden voor hun specifieke taak nog eens vergroot. Het interieur is voorzien van een aantal hulpmiddelen, maar is vooral bedoeld om mooi te zijn. Kostbare materialen, alles is prachtig afgewerkt. Aan weerszijden voorzieningen om bloemen mee te kunnen nemen.
De rouwauto staat op de dag van de uitvaart symbool voor een waardige laatste reis. Dit wordt weergegeven door het woord ‘staatsievervoer’ dat net als bij het woord staatsieportret staat voor ‘pracht, praal, luister’.
Zelf hebben wij gekozen voor een wat minder opvallend exemplaar. Een prachtige staatsieauto, maar als je de vlaggen eraf zou halen kan je dat bijna niet zien. Mooi, maar ingetogen.
De uitvaartbus
Marinka loopt voor de uitvaartbus
Uit het aanbod alternatief rouwvervoer is de uitvaartbus het vervoermiddel dat ik graag en vaak inschakel. Deze bus is een prachtig alternatief voor een staatsiewagen zeker als er ook met volgwagens gereden zou worden.
In plaats van de overledene alleen de laatste reis te laten maken en de nabestaanden er allemaal apart achteraan, kan met de uitvaartbus de familie als groep samen met de overledene deze rit maken. Dit heeft voor voor veel mensen een grote meerwaarde.
De fiets, de caravan en de koe
een rouwkoets
Nu uitvaarten steeds persoonlijker worden zijn er ook steeds meer mogelijkheden om een geliefde overledene te vervoeren. Op internet kun je een heel scala aan mogelijke vervoermiddelen tegenkomen. Natuurlijk zijn er nog steeds de indrukwekkende zwarte koetsen met een aantal -liefst zwarte- paarden.
De rouwauto’s zijn er in verschillende kleuren en modellen. Naast zwart en grijs zijn er tegenwoordig ook witte, rode of roze rouwauto’s. Er zijn inmiddels staatsiewagens met een heel kunstwerk er op gespoten. Er zijn verlengde Mini’s, hotrods, allerlei soorten oldtimers, oude T2 Volkswagenbusjes, helemaal zwart gespoten. Er is een rouwvrachtwagen, motoren met zijspan waarop een kist vervoerd kan worden en er zijn uitvaartfietsen. Er zijn speciale aanhangers in de vorm van een caravan en er is zelfs een uitvaartkoe die een kar met de overledene (over korte afstand) naar de plaats van bestemming kan brengen. En er kan nog veel meer.
Hoe bijzonder moet de laatste reis zijn?
Met de uitvaartbus samen de overledene wegbrengen
Het is natuurlijk fijn dat er iets te kiezen is, maar soms vraag ik me ook wel eens af of het niet wat veel van het goede is. We leven in een steeds individualistischer maatschappij en in mijn dagelijks werk proberen we met hart en ziel telkens een afscheid te organiseren dat recht doet aan overledene en nabestaanden, maar de vraag naar buitengewone vervoermiddelen komt daarbij niet zo vaak voor.
In achttien jaar hebben we een paar keer een oldtimer ingezet, één keer een bakfiets en één keer een motor met zijspan.
De laatste reis in de eigen auto van een nabestaande
Veel vaker krijgen we de vraag of nabestaanden hun geliefde zelf weg mogen brengen, in hun eigen auto als dat kan. En dat mag in Nederland; er zijn in de wet namelijk geen voorwaarden gesteld aan het vervoermiddel waarmee een overledene verplaatst wordt. Wel worden er in gemeentelijke verordeningen (AVP,s) richtlijnen gegeven voor geschikt overledenenvervoer, maar die stellen geen expliciete eisen aan het voertuig. Meestal komen ze er op neer dat u geen rare dingen moet doen. Dus geen kist op het dak of uit de kofferbak laten steken.
Het ziet er weliswaar wat minder statig uit, maar het maakt de laatste rit betekenisvol, intiem en persoonlijk: zelf, samen, met je geliefde.