De grootste begraafplaats van Apeldoorn
Begraafplaats Heidehof is de grootste begraafplaats van Apeldoorn en ligt aan de zuidkant van Ugchelen omringd door bos en akkerland. Heidehof is aangelegd in 1940 en een aantal graven van geallieerde soldaten en van mensen die door de Duitsers zijn gefusilleerd herinneren nog aan die periode.
De entree van de aula
De begraafplaats heeft ook een Katholiek en een Islamitisch gedeelte en een afdeling met kindergraven. In 1994 is op het terrein van de begraafplaats een crematorium geopend dat beheerd wordt door Monuta. Sinds die tijd is er ook de mogelijkheid om de as te verstrooien, of bij te zetten in een urnengraf of columbarium.
Bij een begrafenis kan gebruik gemaakt worden van de aula en de koffiekamer van het crematorium. Er zijn ruim honderd zitplaatsen en goede audiovisuele middelen. Ik adviseer eigenlijk altijd om een opname te laten maken van de dienst omdat het mijn ervaring is dat veel mensen het erg fijn vinden om naderhand in alle rust nog eens te luisteren naar wat er tijdens de dienst is gezegd.
Het paviljoen
Het Paviljoen
Op begraafplaats Heidehof staat op kleine afstand van de aula nog een gebouw. Dit paviljoen heeft een glooiend dak en een glazen gevel.
Ik gebruik deze locatie niet alleen graag omdat het uitzicht er zo mooi is, maar ook omdat hier geen vaste stoelopstelling staat. Het kan fijn zijn om de gasten te ontvangen met een kopje koffie en wat lekkers. Dan laat ik in de aula tafels plaatsen met stoelen eromheen. Dat oogt gelijk wat meer ontspannen. Want waarom zouden we achter elkaar in een rijtje moeten zitten. In deze informele opstelling kunnen we hier met 65 mensen terecht.
Door de golvende glazen gevel is er prachtig zicht op de natuur van het begraafpark. Bovendien is de catering is er uitstekend, de sfeer is open en informeel en bij mooi weer kunnen we zelfs buiten aan de picknicktafels een hapje en drankje geserveerd krijgen.
Het is mogelijk om na de dienst de overledene met een loopkoets, middels een klein wandelingetje over de begraafplaats, naar de ovenruimte te brengen.
Anne Frankboom
Wat ik zelf bijzonder vind, is dat er bij het Paviljoen een zaailing staat van de kastanjeboom waar Anne Frank in het Achterhuis op uitkeek. Die boom waaide in 2010 om maar er zijn uit de verzamelde kastanjes een aantal nazaten ontstaan. Een ervan staat nu hier om de herinnering aan Anne in leven te houden. Uit haar dagboek, 23 februari 1944: “Wij keken alle twee naar de blauwe hemel, de kale kastanjeboom aan wiens takken kleine druppeltjes schitterden, naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte ons alle twee zo, dat we niet meer konden spreken.”