Zand

Met dank aan mijn TomTom rijd ik steeds dieper het bos in. Net als ik denk dat hij zich dit keer toch echt vergist heeft stuit ik op een huisje. Een knibbel knabbel Hans en Grietjes huisje, woning van een boswachter en zijn vrouw. Beiden hebben op sterven gelegen en nu is de man als eerste overleden.

Hij hield van het bos en van de aarde en zijn uitvaart zal in het teken staan van die liefde. Het wordt dan ook een begrafenis en geen crematie. De kist is gemaakt van ongeschaafd hout. Daar wordt met stronken en louter bloemen en varens uit de tuin een bloemstuk op gebouwd.

Ik wordt meegenomen naar de schuur waar het lekker naar aarde ruikt. Dan zie ik de vele planken met potten. Honderden potten, met zand. Op elke pot een etiketje met jaartal, vindplaats en bijzonderheden. Nooit geweten dat er zoveel kleuren zand bestaan, nooit geweten dat er mensen zijn die zand verzamelen.

Op de dag van de uitvaart hebben we een aantal schalen gevuld met verschillende kleuren zand uit de verzameling en iedereen kon zo als laatste groet een handje zand strooien op de kist. Met recht: ter aarde bestellen.

Twee weken later overlijdt zijn echtgenote en zij krijgt haar eigen, heel andere, kleurrijke uitvaart.

Van de begrafenis met het gekleurde zand mocht ik een paar foto’s maken